Այսօր տուն վերադառնալիս` սկսեցի մտածել սիրո մասին՝ ի՞նչ է սերը, արդյո՞ք այն կարող է դառնալ իմ կյանքի իմաստը: Սկսեցի վերլուծել ամենասկզբից, իսկ ինչ՞ն է սիրո պատճառը: Մի քիչ մտածելով` եկա մտքին, որ սերը դա ինստինկտ է, որը դրթում է մարդկանց շարունակել իրենց սերունդը: Ուրեմն ի՞նչն է նրա մեջ այդքան հրաշալի, արդյոք սերը ստեղծված է այնպես, որպեսզի մենք ընկալենք այն որպես հրաշք: Ոչինչ չեմ հասկանում, ինչու՞ ես այն այդպիսին` չեմ ընկալում: Մտածելով եզրակացրեցի որ պատճառը այն է, որ ես դեռ չեմ սիրահարվել: Սակայն այստեղից հարց բխեց՝ Իսկ ինչպե՞ս են սիրահարվում: Մի քիչ համացանցում քչփորելով հասկացա, որ սիրահարվելու համար մարդու մեջ մեզ պետք է դուր գա նրա մի շարք հատկություններ: Այս հանգամանքները ստեղծված են որպեսզի մենք կարողանանք հասկանալ արդյոք տվյալ մարդու հետ կարելի է մեծացնել և դաստիրակել երեխա: Բայց ի՞նչու ես չեմ տեսնում սերը որպես կյանքի իմաստ: Ես նույնիսկ դժվարանում եմ պատասխանել արդյո՞ք կուզենայի սիրահարվել թե ոչ: Մի կողմից ես կկարողանամ ստանալ կյանքին կարևոր հարցերի պատասխանները, իսկ մյուս կողմից արդյոք դա ինձ պետք է: Մտորումներով հասա տուն: Տանը սկսեցի մտածել այն հրաշքների մասին, որը պարգևել է մեզ սերը։ Խոսքը գնում է արվեստի մասին։ Արվեստի մեծ մասը մատուցել է մեզ սերը, սա է այն զգացմունքը որը արվեստում հրաշքներ է կատարում։ Ես դեռ շատ անփորձ եմ, որպեսզի ինչ-որ մի պատկերացում ունենամ սիրո մասին, բայց սկզբի համար վատ չէ։ Չեմ կարող հաստատ ասել` կփոխվի իմ կարծիքը թե ոչ, բայց ես անհամբեր կսպասեմ փոփոխությունների։
Երաժշտությունը ինքն իրենով այլևս չի պարունակում զգացմունքներ, այն ուղղակի գեղեցիկ արտաքինով դատարկություն է: Այն լսելիս ոչինչ չես զգում, որոհետև ոչ երգը գրելուց, ոչ այն երգելուց ոչ մի զգացմունք նրա մեջ չի ներդրվել: Այն չունի իմաստ որպես տեքստ, չունի իմաստ որպես զգացմունքներ արտահատելու միջոց, այն ուղղակի դատարկություն է: Սիրո վերաբերյալ երաժշտությունները շատ գեղեցիկ էին, իմաստալից էին, կարծես կոմպոզիտորը իր հոգին էր ներդրում տողերի մեջ, նրանք գեղեցիկ էին, հաճելի և հանգստանալու շատ լավ միջոց: Բայց հիմա ամեն ինչ փոխվել է: Ես համեմատաբար փոքր եմ և երբ ասում եմ , որ հինը ավելի լավն էր, այն տգետ է հնչում, բայց ցավոք սրտի ամեն ինչ շատ ավելի վատ է, քան կարելի է պատկերացնել: Ես չեմ ուզում կոնկրետ անուներ տալ, բայց շնորհիվ կորպորոտիվ գնված փոփ աստղների` ամեն ինչ փոխվել է: Ժամանակակից սիրո վերաբերող երաժշտությունը ավելի շատ ուղղված է անչափահաս ցածր ինքնագնահատական ունեցող աղջիկներին: Հիմա երգելու համար շատ տաղանդ պետք չէ, պետք է ուղղակի օբյեկտիվորեն գեղեցիկ լինել: Երգի տեքստը գրում են մարկետոլոգ
Comments
Post a Comment